Court Circuit geeft dingen een tweede leven met Déchets-Tri

Al voor het tweede jaar op rij konden inwoners van Linkebeek zelf ideeën lanceren om het leven in de gemeente aangenamer te maken. Wie zelf een project wilde realiseren om een buurt te verfraaien of een evenement of actie op poten wilde zetten om het samenleven te bevorderen, kon daarvoor tot 2.000 euro aan subsidies van de gemeente krijgen. De eerste jaargang zorgde voor een mooi beschilderde elektriciteitscabine in het Molenhof. Het gezellige en groene buurtplekje door Les Semeurs de Holleken op de hoek van de Hollebeekstraat en de Lange Haagstraat begint ook vorm te krijgen. Dit jaar gaat er geld naar twee projectteams: Les Linkebeekoises en Court Circuit.

Repair Café

Voor Court Circuit is het doel van hun project Déchets-Tri duidelijk. Initiatiefnemer Laurent Colin (58), sinds een tiental jaar inwoner van Linkebeek, wil samen met een groep vrijwilligers nog bruikbare of te herstellen spullen op het recyclagepark een nieuw leven geven. ‘Bij elk bezoek aan het containerpark, zie ik hoe er voorwerpen worden weggegooid waar helemaal niets aan scheelt of die nog perfect hersteld kunnen worden. Dat vind ik zonde’, vertelt Laurent. ‘Zelf probeer ik al heel mijn leven dingen te herstellen. Ik haal graag toestellen uit elkaar om te kijken wat er mee aan de hand is en wat ik kan doen om ze weer te doen werken. Vijf jaar geleden sloot Laurent zich aan bij het Repair Café van Linkebeek, waar hij onlangs voorzitter van is geworden. ‘Eén zondag per maand, behalve tijdens de zomervakantie en de kerstperiode, komen we in de Moelie samen met een dertigtal vrijwilligers. We herstellen kledij, elektronica, fietsen, juwelen, ICT-materiaal … Het verschil met mijn project Déchets-Tri is dat de mensen die naar het Repair Café komen, graag willen dat hun object wordt hersteld en ze het graag weer mee naar huis nemen. Dat is anders bij bezoekers van het recyclagepark. Zij willen ervan af en gooien het bewust weg.’

Groen licht

Hoe het project Déchets-Tri concreet vorm zal krijgen, staat nog niet helemaal vast. ‘De gemeenteraad heeft groen licht gegeven, dat was een belangrijke stap. Nu moeten we nog het akkoord krijgen van afvalintercommunale Intradura. En we willen zeker nog samenzitten met de medewerkers van het recyclagepark. Zij zullen belangrijk zijn voor dit project. Het recyclagepark is drie dagen per week open, maar het is niet de bedoeling dat wij daar altijd op post zijn om na te gaan wat wel of niet te herstellen en bruikbaar is. Dat is niet haalbaar. Een eerste triage kan door de parkwachters gebeuren. Nadien bekijken wij van naderbij welke spullen nog te redden zijn van de afvalberg.’

Om het project te doen slagen, is Laurent nog op zoek naar vrijwilligers. ‘Het klopt dat er bij het Repair Café veel vrijwillige herstellers zijn. Maar ik kan niet verwachten dat ze dit er nog bij nemen. Velen zijn immers al op andere vlakken sociaal geëngageerd. Ik hoop dat er verschillende jongeren zich geroepen voelen om mee te komen helpen. Ze kunnen bijleren van de meer ervaren helpers. Ook ik leer nog elke dag bij. Het is helemaal geen probleem als iets niet hersteld kan worden. Dat hoort er nu eenmaal bij. Het zou zonde zijn mocht dat geïnteresseerden afschrikken.’

Herstelatelier

Momenteel is Laurent niet enkel op zoek naar vrijwilligers. Hij zoekt een locatie die hij kan omvormen tot herstelatelier. Ook een ruimte om de, te herstellen én herstelde, spullen in te stockeren is nog nodig. ‘Het zou geweldig zijn mocht de gemeente of Intradura ons op de site van het recyclagepark een container met stroom ter beschikking stellen. Als dat niet lukt, hebben we omwille van praktische redenen een ruimte vlakbij nodig. We dachten daarbij aan het gebouw van Peter Pan. Dat is eigendom van de gemeente en zouden we gratis kunnen gebruiken. Het nadeel is dat daar weinig opslagruimte is. Mensen uit de buurt die plaats over hebben in bijvoorbeeld hun garage of een loods, mogen zich zeker melden.’

Win-win

Hoe de herstelde objecten bij hun nieuwe eigenaars zullen geraken, moet nog worden uitgewerkt. ‘We zouden via een website of een Facebookpagina kenbaar maken welke herstelde spullen we in de aanbieding hebben. En dan plannen we vaste ophaalmomenten in. Alles zelf gaan rondbrengen, zal niet lukken. We zijn en blijven vrijwilligers, het moet doenbaar blijven. Ik zou graag met het OCMW rond de tafel zitten om te bekijken hoe we met ons initiatief mensen die het niet breed hebben kunnen helpen. Zij hebben meer zicht op wat de noden zijn. Wat we willen vermijden, is dat de herstelde spullen terecht komen bij mensen die ze willen verkopen. We moeten nog bekijken hoe we dat kunnen realiseren. Bij het Repair Café is er de mogelijkheid om een donatie te doen als het voorwerp hersteld is geraakt. Binnen het project Déchets-Tri kunnen we die mogelijkheid ook geven, al is het zeker niet onze bedoeling om geld te vragen. Daarom komt die 2.000 euro van de gemeente goed van pas. Dat geld zal onder meer dienen voor de beveiliging van onze opslagruimte, het aankopen van wisselstukken en andere benodigdheden, een verplaatsingsvergoeding en verzekering voor onze vrijwilligers … Hoewel de gemeente geld voor ons project uittrekt, is het een win-winsituatie. Want hoe minder afval op het recyclagepark, hoe minder de gemeente moet betalen voor de verwerking ervan. Net omwille van die subsidie had ik trouwens gedacht dat er veel meer projecten zouden zijn ingediend. Er zijn veel inwoners met veel goede ideeën. Maar het is nadien zaak om voldoende mensen te vinden om ze mee uit te voeren. Daar ligt vaak de moeilijkheid.’

Tekst: Jelle Schepers
Foto: © Tine de Wilde
Uit: sjoenke juni 2024